In 2011 werd bij de heer Wierda de longziekte COPD geconstateerd. Hij had het vaak benauwd en naar aanleiding van zijn aanhoudende klachten werd een blaastest gedaan. Op dat moment was de capaciteit van zijn longen slechts 50%. ‘Door de huisarts werd ik doorverwezen naar de longarts in het Dijklander Ziekenhuis. Ik was fervent roker en het eerste, dringende advies van de arts en verpleegkundige was dan ook om daarmee te stoppen’, aldus Wierda.
Stoppen met roken voorwaarde voor operatie
Stoppen was voor de heer Wierda niet eenvoudig. Hij rookte zo’n 40 ‘dunne shaggies’ per dag. Onder begeleiding van de longverpleegkundige en met behulp van medicijnen deed hij in zes jaar tijd zeven pogingen om te stoppen. Helaas lukte het hem op deze manier niet. Zijn conditie bleef door COPD en het roken achteruit gaan. En daarbij ook de kwaliteit van leven. Hij was snel buiten adem, moe en voelde zich continu benauwd. ‘Ik kon vrijwel niks meer’. In 2016 was de longcapaciteit zo laag, dat de heer in aanmerking kwam voor het plaatsen van ventielen in zijn longen. Deze ventielen geven COPD-patiënten meer lucht. ‘Maar de grote voorwaarde om voor deze operatie in aanmerking te komen, is dat je moet stoppen met roken’, gaat de heer Wierda verder. ‘Met het zicht op een mogelijke operatie en de mogelijkheid om mijn leven weer terug te krijgen, was mijn motivatie groter dan ooit. Ik wilde nu écht stoppen, maar dan wel op mijn manier.’
De regie in eigen handen
De heer Wierda nam bij de achtste stoppoging zelf de regie in handen. De longverpleegkundige en longarts gaven hem de ruimte daarvoor en faciliteerden waar nodig. ‘Stoppen met roken is uiteindelijk iets wat je zelf moet doen. Bij elke afspraak op de poli, vertelde ik wat mijn volgende stap was om te stoppen. Ik werd daarin ondersteund en op deze manier lukte het mij – na al die jaren - eindelijk om het roken vaarwel te zeggen.’
Gelukkig
Inmiddels is de heer Wierda drie jaar gestopt. Na het stoppen volgden de operatie bij een ziekenhuis in Groningen en een lang revalidatieproces. Zijn longcapaciteit is verbeterd en ook het zuurstofgehalte in zijn bloed is bijzonder goed. Gaandeweg verbetert op dit moment zijn kwaliteit van leven. ‘Ik kom weer buiten, doe zelf mijn boodschappen en een aantal weken geleden ben ik zelfs naar een optreden van een band geweest’, vertelt hij blij. ‘Soms mis ik het roken nog, maar ik weet dat ik er niet moet aan beginnen. Als ik een sigaret opsteek, word ik heel erg ziek. En dat wil ik niet. Ik ga twee keer per week naar de fysiotherapeut en heb regelmatig controle in het Dijklander Ziekenhuis, maar langzaamaan gaat het steeds beter. Hoeveel beter het wordt, weet ik niet. Maar ik prijs mezelf al gelukkig met wat ik nu weer kan’.